Αφεντούλης Θεόδωρος   

(Ζαγορά 1824 - Πειραιάς 1893)

Συνοπτική βιογραφία

Καθηγητής Ιατρικής του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών και βουλευτής. Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1824. Απεβίωσε στον Πειραιά τον Απρίλιο του 1893.

Πρώιμη ηλικία

Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1824. 

Σπουδές

Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, φιλοξενούμενος, ως αναφέρεται στην οικία του συγγενούς του Καθηγητή Ν. Κωστή. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο της Γερμανίας, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας της Ιατρικής το έτος 1846. Μετεκπαιδεύτηκε επίσης στο Παρίσι και τη Βουδαπέστη. Σπούδασε επίσης στη Σμύρνη.

Ιατρικό έργο και δράση - Ακαδημαϊκό έργο

Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1848 και το 1849 διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου δίδαξε το μάθημα της παθολογικής ανατομίας. Διέπρεψε στην Αθήνα και τον Πειραιά ως γιατρός και ακαδημαϊκός του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών (στις έδρες της Παθολογικής Ανατομικής, της Φαρμακολογίας και της Βοτανικής). Δεν λησμόνησε την καταγωγή του και στις δημοφιλείς διαλέξεις του, στις οποίες συνέρρεαν φοιτητές και άλλων σχολών, κρατούσε κατά την παράδοση μια γκλίτσα. Διακρίθηκε για τη σπάνια εγκυκλοπαιδική γνώση του σε πολλούς κλάδους της επιστήμης. Το 1856 ανέλαβε τη διδασκαλία του μαθήματος της φαρμακολογίας μέχρι το θάνατό του. Έγραψε και δημοσίευσε πολλά ιατρικά συγγράμματα αλλά και λογογραφικά κείμενα και ποιήματα. Μετέφρασε ακόμα και σημαντικούς ξένους συγγραφείς. Διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής του Τζάνειου  Νοσοκομείου του Πειραιά. Αναδείχθηκε πρύτανης του Εθνικού Πανεπιστημίου κατά την περιοδο 1887-1888 και  έμεινε παροιμιώδης η αδέκαστη θητεία του. Εκλέχθηκε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής δύο φορές. Συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή ιατρικών περιοδικών της εποχής. 

Δράση σε άλλους τομείς

Πρωταγωνίστησε στην συλλογή χρημάτων για το επαναστατικό κίνημα του 1854. Παρέσχε υπηρεσίες προς όφελος της Θεσσαλικής Επανάστασης του 1878. Στην πολιτική αναμείχθηκε το 1862, όταν εκλέχτηκε πληρεξούσιος εκπροσωπώντας τους κατοίκους Λάρισας - Βόλου στην Εθνοσυνέλευση. Αναδείχθηκε αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης του 1862. Επέδειξε αξιόλογη εθνική και κοινωνική δράση καθώς συνεισέφερε οικονομικά για τη συντήρηση επαναστατικών ομάδων στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, την Ήπειρο και την Κρήτη. Αντιλήφθηκε τον κίνδυνο των πανσλαβικών και πανβουλγαρικών κινημάτων και προσπάθησε να αφυπνίσει τους πολιτικούς της εποχής του. Τιμήθηκε με παράσημα από τον Όθωνα, τον Γεώργιο τον Α΄ καθώς και με πολλές ξένες διακρίσεις. Διετέλεσε δήμαρχος Πειραιά. Ο δήμος του Πειραιά τιμώντας τον έδωσε το όνομά του σε μία από τις ακτές της πόλης και ανήγειρε μαρμάρινη προτομή του σε κεντρικό σημείο στο λιμένα Ζέας. Ενίσχυσε τη βιβλιοθήκη της Ζαγοράς. Διετέλεσε επίσης βουλευτής.

Θάνατος

Απεβίωσε στον Πειραιά τον Απρίλιο του 1893. 

Το όνομά του γιατρού, Καθηγητή και βουλευτή αναγράφεται σε απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Παγασών (Βόλου) της 16ης Μαρτίου του 1912 (συνεδρίαση 3). Στην απόφαση αυτή προτείνεται να δοθεί το όνομα του σε οδό της πόλης του Βόλου.