Κολοβός Κωνσταντίνος του Δ. - Βόλος

Την 14η Αυγούστου του 1882, το Ιατροσυνέδριο, σε έκτακτη συνεδρίασή του, ενέκρινε τη χορήγηση από το Υπουργείο Εσωτερικών στον γιατρό Κωνσταντίνο Δ. Κολοβό απολύτου αδείας ασκήσεως της Ιατρικής «ἐντός τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας κατά τούς νόμους αὐτῆς». Ο Κολοβός χαρακτηρίζεται στην απόφαση ως γιατρός του Βόλου [i].

Ιατρικό έργο – δράση

Ο ιατρός φαίνεται να συμμετείχε και στην επιτροπή επιλογής οικοπέδου για το Δημοτικό Νοσοκομείο Βόλου. Όπως αναγιγνώσκεται και σε κείμενο της εφημερίδας “Η Θεσσαλία” της 20ής Σεπτεμβρίου 1900,  δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην επιλογή του οικοπέδου για το νοσοκομείο. Είχε μάλιστα οριστεί ειδική επιτροπή επ’ αυτού, αποτελούμενη από τους ιατρούς Ιω. Αργύρη, Γ. Κοντογεωργίου, Δ. Χατζηκώστα, Γ. Μεναχέμ, Κ. Κολοβό, Απ. Κουτσαγγέλη, Πυθ. Πετράτο, Χρ. Βαρλαμίδη. Οι ανωτέρω κατέληξαν  στη θέση όπου τελικά οικοδομήθηκε, «ἔνθα ὁ φλοῖσβος τοῦ θραυομένου κύματος ἀναρμονιώς [sic] [2] ἀναμιγνύεται μετά τῆς ἐκ Πηλίου καταπεμπομένης αὔρας». Και αυτό παρά το γεγονός ότι υπήρχε σχετική δωρεά, η δωρεά Νικούλη, στη θέση Ιωλκού, πλησίον του παλιού Γυμναστηρίου [ii].                   

________________________________________

[2] Ίσως ήθελαν να γράψουν «ἐναρμονίως».

________________________________________

[i] Σγάντζος Μ. “Οι ιατροί, φαρμακοποιοί και μαίες”, 2007, σελ. 266.

[ii] Φώτου Χ., Ζαρλή-Καραθάνου Μ. “Ο Βόλος και η ίδρυση του Νοσοκομείου”, 2007, σελ. 33.