Κούμουλος Κωνσταντίνος (Κωστάκης) – Χάνια Πηλίου (Σανατόριο) 

Ο Κωνσταντίνος (Κωστάκης) Κούμουλος αναφέρεται ως επιστημονικός συνεργάτης του Γεωργίου Καραμάνη στο Σανατόριο Πηλίου, στα Χάνια. Πληροφορούμαστε από τον Μουγογιάννη ότι ήταν ανιψιός του ιδρυτή του Σανατορίου “Η Ζωοδόχος Πηγή” Γ. Καραμάνη και υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως υπεύθυνος του βιοχημικού εργαστηρίου του εν λόγω νοσηλευτικού ιδρύματος. Διαβάζουμε επίσης ότι ο ανιψιός εκπαιδεύτηκε από τον ίδιο τον θείο του κατά τη διάρκεια της θητείας του εκεί και ότι οι επιστημονικές του γνώσεις, όπως και όλων των συνεργατών, ενισχύθηκαν ιδιαίτερα κοντά στον μεγάλο Καραμάνη.

Σύμφωνα με τη θωρακοχειρουργό του Νοσοκομείου “Ευαγγελισμός” των Αθηνών Καλλιόπη Αθανασιάδη, ο γιατρός  εργάστηκε στο Σανατόριο Πηλίου και ήταν γιατρός με την ειδικότητα του Πνευμονολόγου. Επεσήμανε τη συχνή επικοινωνία και συνεργασία του γιατρού και όλου του προσωπικού της “Ζωοδόχου Πηγής” με το Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος Αθηνών (Ν.Ν.Θ.Α.) “Η Σωτηρία”. Για τον Κούμουλο και το Σανατόριο Πηλίου κατά τη δεκαετία του ΄40 γράφει η τότε νεαρή ασθενής Ντορέττα Μέντα Τζάφου: «Ο Κούμουλος ερχόταν με το αμάξι από το Βόλο κάθε Πέμπτη. Ήταν γιατρός φυματιολόγος, ανιψιός του Καραμάνη. Είχε κλινική στο Βόλο και είχε αναλάβει να κάνει όλους τους πνευμοθώρακες. Ήταν πολύ καλός γιατρός και γλυκός άνθρωπος. Ξέρεις τι είναι πνευμοθώρακας; Σου έκαναν μία ένεση κάτω από το στήθος και σου βάζουν αέρα για να απομονώσουμε το θώρακα από τους πνεύμονες. Και έμπαινε ο αέρας στη μέση και δεν άφηνε να κολλήσει. Εγώ δεν έκανα, δεν χρειαζόταν γιατί είχα κάνει παλιότερα. Αρρώστησα το 41 και από τότε παραθέριζα σε διάφορα σανατόρια στην Σωτηρία, στην Πεντέλη. Στο Πήλιο πήγα το 46 που πλήρωνε η Joint και βοήθησε τα παιδιά που γύρισαν από τα στρατόπεδα και ήταν άρρωστα. Εκεί, αρκεί να έτρωγα λίγο καλύτερα και να ανέπνεα καθαρό αέρα. Ο Κούμουλος, όταν ο Γκυ με αγάπησε, έφερε από το Βόλο βιβλία με σχέδια από βέρες για να διαλέξει για τον αρραβώνα μας. Η αγωγή που έκανα στο Πήλιο ήταν ξεκούραση, “κούρα”, που έπρεπε να μένεις ακίνητη στο κρεβάτι ανάσκελα για μία ώρα δύο φορές την ημέρα, μεγάλοι περίπατοι και στα χιόνια και το καλό φαγητό, κρέας και κοτόπουλο που σερβιριζότανε με δίσκους στο δωμάτιο. […] Η Αμερική είχε ορίσει γιατρό που ερχόταν στο Πήλιο κάθε μήνα για να ρωτάει τους ασθενείς αν είναι ευχαριστημένοι». Ο γιατρός είχε σκληρό τέλος, αφού απεβίωσε, μαζί με τη σύζυγό του, μετά από τροχαίο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη με το αυτοκίνητό του – που έφερε “ηλιοροφή” – στον Βόλο. Στο αυτοκίνητο επέβαινε – κατά την Καλλιόπη Αθανασιάδη – και η μικρή κόρη του ζεύγους Μάγδα, ηλικίας 3 με 4 ετών. Ενώ οι δύο γονείς βρήκαν ακαριαίο θάνατο, η μικρή Μάγδα σώθηκε, ως εκ θαύματος, εκσφενδονισθείσα από το όχημα και υποστείσα ελαφρύ τραυματισμό.