Κωστής Νικόλαος  - Ζαγορά Πηλίου - Αναισθησιολόγος

(Σμύρνη 1805 - Αθήνα 1861)

Γιατρός και πανεπιστημιακός Καθηγητής καταγόμενος από τη Ζαγορά του Πηλίου [i] και τη Σελίτσανη Αγιάς.  

Πρώιμη ηλικία - Οικογενειακοί δεσμοί. 

Γεννήθηκε το 1805 στη Σμύρνη [i]. Στη Σμύρνη είχε εμπορευματικές δραστηριότητες ο πατέρας του. Ο τελευταίος ονομαζόταν Κυριαζής Χατζηκωστής και καταγόταν από τη Σελίτσανη (σημερινή Ανατολή) της Αγιάς. Η μητέρα του ονομαζόταν Κυριακή Σινωπέως και καταγόταν από τη Ζαγορά Πηλίου.  

Σπουδές

Σπούδασε την ιατρική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης [i], καθώς και στο Παρίσι.  

Ιατρικό έργο - δράση - Ακαδημαϊκό έργο

Υπήρξε ο πρώτος Καθηγητής της Μαιευτικής και Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Συγκλητικός, Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών [i]. Χρημάτισε διευθυντής του Μαιευτηρίου των Αθηνών (1837-1861).  Έγραψε εγχειρίδια σε θέματα Φαρμακολογίας, Βοτανικής και Μαιευτικής. Ίδρυσε και οργάνωσε τη Σχολή Μαιών των Αθηνών. Παρομοίως, ίδρυσε και οργάνωσε το Δημόσιο Μαιευτήριο της πρωτεύουσας. Το έργο του στον τομέα της αναισθησίας θεωρείται πρωτοποριακό. Χρημάτισε επίσης προσωπικός γιατρός του βασιλιά Όθωνα.  Το έτος 1857 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών. 

Δραστηριότητα σε άλλους τομείς

Δήλωνε ως πατρίδα του τη Θεσσαλία και συνέδραμε πάντοτε τους Θεσσαλούς. Αναφέρεται ότι βοήθησε στη θεσσαλική επανάσταση του 1854 [1], τρέφων ελπίδες για την απελευθέρωση της περιοχής [i]. Διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος του δήμου Αθηναίων [ii], καθώς και Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Κατά την χρονική περίοδο 1858-1859, ο Ν. Κωστής χρημάτισε Πρόεδρος και της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. 

Θάνατος

Απεβίωσε στην Αθήνα την 15η Μαρτίου του 1861, στην ηλικία των 56 ετών [iii]. 

Απόγονοι

Ο γιος του Νικόλαου, Κωνσταντίνος Κωστής, είχε λαμπρή καριέρα στη Νομική. 

________________________________________

[1] Στα “Θεσσαλικά Χρονικά” του 1965 (σελ. 35) αναγράφεται, πιθανότατα εκ παραδρομής, ότι ο Ν. Κωστής έλαβε μέρος και στη θεσσαλική επανάσταση του 1878, ενώ όμως άλλες πηγές πληροφορούν ότι ο ιατρός είχε ήδη αποβιώσει το έτος 1861.

________________________________________

[i] Βλάχος Ν. “Θεσσαλοί γιατροί”, 1974, σελ. 33-38.

[ii] “Θεσσαλικά Χρονικά”, Έκτακτος Έκδοσις, Αθήναι 1935, σελ. 51.

[iii] Βλάχος Ν. “Θεσσαλοί γιατροί”, 1974, σελ. 33-38.