Βαρλαμίδης Χρήστος

Ήταν γιατρός που άσκησε το ιατρικό λειτούργημα στην πόλη του Βόλου. Σπούδασε την ιατρική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα ιατρικής κατά το ακαδημαϊκό έτος 1871 - 1872, επί πρυτανείας του Ευθύμιου Καστόρχη, με τελικό βαθμό «καλῶς». Το 1882 συνεδρίασε το Ιατροσυνέδριο και γνωμοδότησε ότι έπρεπε να κλείσει το φαρμακείο του που διατηρούσε στην πόλη του Βόλου. Τελικώς το 1883  αφού πιθανότατα ο γιατρός συμμορφώθηκε με τις προηγούμενες αποφάσεις, το όργανο σε νέα συνεδρίασή συναινεί στη χορήγηση της άδειας «τοῦ νά μετέρχηται τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος τήν ἰατρικήν». Σε απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Παγασών (Βόλου), το  1893 αναφέρεται η αμοιβή του, καθώς και η αμοιβή ενός άλλου γιατρού, του Ιωάννη Ριζόπουλου, για τη μετάβασή τους στο γειτονικό δήμο Ιωλκού  για νόσο που τον μάστιζε. Για την αμοιβή τους ορίζεται συνολική πίστωση 50 δραχμών. Το 1900 συμμετέχει στην ειδική επιτροπή που συγκροτήθηκε με σκοπό την επιλογή οικοπέδου για το Δημοτικό Νοσοκομείο Βόλου. Το 1908 απαντάται το όνομα του σε απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Παγασών που αφορά την ιατρική περίθαλψη των ιεροδούλων. Το συμβούλιο αποφασίζει την έκτακτη πίστωση χρηματικού ποσού 250 δραχμών προς αποζημίωση του και ενός άλλου ιατρού, του Γεωργίου Παπαδημητρίου, για την εν λόγω περίθαλψη που προσφέρθηκε με εντολή του νομάρχη. Γιος του ήταν ο επίσης ιατρός και Χειρουργός του Βόλου Αγησίλαος Βαρλαμίδης.