Βογιατζής Αργύριος του Κ.

Σπουδές

Καταγόμενος από τη Θετταλομαγνησία, αναφέρεται στους πτυχιούχους-διδάκτορες της ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1874-1875, έχοντας αξιολογηθεί με «καλῶς» (α/α 63, σελίδα 33, πίνακας Γ1)[i].

Ιατρικό έργο – δράση

Για το ίδιο όνομα γιατρού – Βογιατζής Αργύριος – υπάρχει απόφαση του Ιατροσυνεδρίου που εγκρίνει τη χορήγηση απολύτου αδείας «τοῦ μετέρχεσθαι τήν ἰατρικήν ἐντός τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας κατά τούς νόμους αὐτῆς». Η απόφαση τον αναφέρει ως γιατρό του Βόλου και εξεδόθη σε έκτακτη συνεδρίαση του οργάνου κατά την 14η Αυγούστου του 1882. Το ίδιο όργανο, μετά από δύο ημέρες, σε συνεδρίαση δηλαδή της 16ης Αυγούστου του 1882, συναινεί στην αποζημίωση του Βογιατζή, καθώς ο γιατρός πήγε στην Αργαλαστή για ιατρική επίσκεψη νοσούντων[ii]. Φαίνεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αργύριο Κ. Βογιατζή, ο οποίος αναφέρεται ως γιατρός συμμετέχων στο Β΄ Ελληνικό Συνέδριο κατά της φυματιώσης στον Βόλο, το 1912 (Αύξων αριθμός καταλόγου μελών του συνεδρίου: 21)[1]. Ως τόπος εργασίας του αναγράφεται εκεί η Γούρα Αλμυρού. Πρόκειται για την ονομαζόμενη σήμερα Ανάβρα, έναν πανέμορφο ορεινό οικισμό της Μαγνησίας στις πλαγιές του όρους Όθρυς[iii].

________________________________________

[1] Ο συνεπώνυμός του, ιατρός επίσης της Μαγνησίας, Βογιατζής Ανάργυρος του Δημητρίου είναι προφανώς άλλο πρόσωπο, αφού και η χρονολογία γεννήσεως του Ανάργυρου ήταν το 1905 και συνεπώς κατά το 1912 ήταν μόλις 7 ετών.

[i] Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Λόγος εκφωνηθείς τη Α΄ Νοεμβρίου 1875, α)α: 63, σελίδα 33, πίνακας Γ1.

[ii] Σγάντζος Μ. “Οι γιατροί, φαρμακοποιοί και μαίες”, 2007, σελ. 261.

[iii] Πρακτικά Β΄ Συνεδρίου Φυματιώσεως, 1912, Επανέκδοση, σελ. 27.