Φρόνιμος Απόστολος του Νικ.  -  Ζαγορά Πηλίου

 

Αναφέρεται ως ο δεύτερος σε χρονολογική σειρά γιατρός στην ιστορία της πλούσιας Ζαγοράς μετά τον ιατρό Κομανό ή Κοτά [i]. 

 

Πρώιμη ηλικία 

 

Γεννήθηκε στη Ζαγορά [ii].

 

Σπουδές

 

Σπούδασε Ιατρική στην Πίζα της Ιταλίας [ii]. 

 

Ιατρικό έργο – δράση

 

Μετά την Ιταλία επέστρεψε στη γενέτειρά του [ii] και εκεί άσκησε το ιατρικό λειτούργημα «φιλοτίμως καί ἀφιλοκερδῶς» [iii], παρά το γεγονός ότι εκτός από ιατρός καταγράφεται και ως μεγαλοκτηματίας και προύχοντας [iv]. 

Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (1881), στις 23 Αυγούστου του 1882, το Ιατροσυνέδριο αποφάσισε ότι ο Απόστολος Ν. Φρόνιμος, ιατρός που εργάζεται στη Ζαγορά, έχει πλέον και επισήμως την «ἀπόλυτον ἄδειαν τοῦ μετέρχεσθαι τό ἰατρικόν ἐπάγγελμα ἐντός τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας κατά τούς νόμους αὐτῆς» [ix].

Ως είναι φυσικό, επειδή δεν πρόλαβε τη συγκρότηση των θεσσαλικών ιατρικών συλλόγων, το όνομά του ιατρού, κατά την έρευνά μας, δεν απαντάται μεταξύ των ονομάτων των εγγεγραμμένων μελών τους  .

 

Δράση σε άλλους τομείς

 

Όπως προαναφέρθηκε, εκτός από ιατρός, αναφέρεται και ως προύχοντας και μεγαλοκτηματίας [iv]. 

Υπήρξε δημογέροντας της Ζαγοράς κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της Οθωμανικής κυριαρχίας στη Θεσσαλία [v], [vi]. 

Σε ιστοσελίδα αναφέρεται και η συμμετοχή του στα επαναστατικά κινήματα του Πηλίου εναντίον των Οθωμανών [vii]. Η δράση του αυτή έλαβε χώρα το 1878 .

            Το έτος 1872 ο Απόστολος Φρόνιμος έφερε Ιταλό αρχιμάστορα από την Ιταλία προκειμένου να κατασκευαστεί η οικία του στη Ζαγορά με αρχιτεκτονικό ρυθμό έχοντα ενετικά και ηπειρώτικα χαρακτηριστικά [viii].

Η συμμετοχή του Α. Φρόνιμου στα κοινά της γενέτειράς του συνεχίστηκε και μετά την ένωση της Θεσσαλίας με την Ελλάδα (1881). Εκλέχθηκε, τιμής ένεκεν, πρώτος Βουλευτής κατά τη χρονική περίοδο 1881-1885 [x], [xi]. 

Θάνατος

Απεβίωσε κατά το έτος 1901 [x], [xi]. 

 

Οικογενειακοί δεσμοί -απόγονοι

 

Υιός του Απόστολου ήταν ο ιατρός Νικόλαος Α. Φρόνιμος , ο οποίος το 1884 εγκαταστάθηκε προς άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος στο Κάιρο της Αιγύπτου [xii].           

 

 

 

________________________________________

[i] Βλάχος Ν. “Θεσσαλοί γιατροί”, 1974, σελ. 52.

[ii] Σγάντζος Μ. “Οι ιατροί, φαρμακοποιοί και μαίες”, 2007, σελ. 272, (Υποσημειώσεις, από τα ‘Θεσσαλικά Χρονικά’, 1935, 168).

[iii] “Θεσσαλικά Χρονικά”, Έκτακτος Έκδοσις, Αθήναι 1935, σελ. 168.

[iv] Βλάχος Ν., έ.α., σελ. 52.

[v] Σγάντζος Μ. “Οι ιατροί, φαρμακοποιοί και μαίες”, 2007, σελ. 272, (Υποσημειώσεις, από τα ‘Θεσσαλικά Χρονικά’, 1935, 168).

[vi] “Θεσσαλικά Χρονικά”, Έκτακτος Έκδοσις, Αθήναι 1935, σελ. 168.

[vii] Αρχοντικό Δρακοπούλου, Ζαγορά, Διαδίκτυο [Επίσκεψη: 25/8/2016].

[viii] Βλάχος Ν., έ.α., σελ. 52.

[ix] Σγάντζος Μ. “Οι ιατροί, φαρμακοποιοί και μαίες”, 2007, σελ. 272.

[x] Σγάντζος Μ., έ.α., σελ. 272, (Υποσημειώσεις, από τα ‘Θεσσαλικά Χρονικά’, 1935, 168).

[xi] “Θεσσαλικά Χρονικά”, Έκτακτος Έκδοσις, Αθήναι 1935, σελ. 168.

[xii] Βλάχος Ν., έ.α., σελ. 52-53.