Δανιήλ Λάμπρος – Βόλος  

Πληροφορίες για τον γιατρό αντλούνται από αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Παγασών (Βόλου). Το όνομα του ιατρού απαντάται σε απόφαση, η οποία ελήφθη μετά από συνεδρίαση που έλαβε χώρα το 1913 (αριθμ. συνεδρίασης 26 και αριθμός αποφάσεως 99). Εισηγητής του θέματος στο συμβούλιο ήταν ο Απόστολος Κουτσαγγέλης. Το θέμα αφορούσε τη δημόσια υγεία της πόλεως και συγκεκριμένα την πρόληψη της νόσου της χολέρας. Με την απόφαση χορηγείται το συνολικό ποσό των 450 δραχμών, ως έκτακτη πίστωση, από το δήμο έτσι ώστε ο γιατρός και άλλοι δύο γιατροί – ο Γ. Κουτσογιάννης και ο Αργύριος Χαδούλης – να αμειφθούν για αντιχολερικό εμβολιασμό που διενήργησαν στους απόρους της πόλεως. Στο χειρόγραφο κείμενο οι ανωτέρω γιατροί χαρακτηρίζονται ως «Δημοτικοί Ἰατροί». Σημειωτέον ότι η αρχική αίτηση των γιατρών, όπως αναφέρεται στην απόφαση, αφορούσε ποσό 500 δραχμών ως αποζημίωση για καθένα από αυτούς για τη χορήγηση «ἀντιχολερικοῦ ὀρροῦ» κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1913. Χαρακτηρίζεται μάλιστα η ανωτέρω χορήγηση ορού ως «πρόσθετος ἐργασία». Το δημοτικό συμβούλιο δέχθηκε ότι ο αριθμός των εμβολιασθέντων απόρων ήταν όντως μεγάλος (δεν αναφέρεται ο ακριβής αριθμός) και ότι οι γιατροί «ἐκοπίασαν». Τελικά όμως, αποφασίζει να δώσει «ὡς εὔλογον καί δικαίαν ἀμοιβήν» το αρκετά μικρότερο ποσό των 150 δραχμών για καθένα από τους αιτούντες, λαμβάνοντας τα χρήματα από το απόθεμα του προϋπολογισμού του δήμου για το εν λόγω έτος 1832. Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι τόπος εργασίας του ήταν η πόλη του Βόλου, όπου είχε οριστεί δημοτικός γιατρός και ότι πιθανότατα είχε την ειδικότητα του παθολόγου ή ήταν γιατρός χωρίς ειδικότητα που ασκούσε γενική ιατρική. Παρομοίως, το 1914 η συνεδρίαση με αριθμό 4 του δημοτικού συμβουλίου αφορά τη χορήγηση έκτακτης πίστωσης για την αμοιβή ιατρών που εμβολίασαν δημότες κατά της ευλογιάς. Εισηγητής είναι ο πρόεδρος του συμβουλίου Σπύρος Σπυρίδης. Συζητείται η αίτηση των δημοτικών γιατρών Αργ. Χαδούλη, Λάμπρου Δανιήλ και Βασ. Τριβέλαi για αποζημίωσή τους σχετικά με το «γενικόν ἐν τῇ πόλει ἐμβολιασμόν. Ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Γκλαβάνης επιβεβαιώνει την εργασία των ιατρών και προσθέτει ότι υπήρξε ανάγκη να προσληφθούν εκτάκτως και άλλοι δύο γιατροί, ήτοι ο Κ. Μουρτσόπουλος ή Μουρτζόπουλος και ο Αθαν. Κουκουβίνος. Οι τελευταίοι εργάστηκαν και αυτοί «εἰς τόν ἐμβολιασμόν ἐπ’ ἀρκετόν χρονικόν διάστημα, πάντοτε μικρότερο τῶν δημοτικῶν ἰατρῶν, καί πρέπει καί οὗτοι νά πληρωθοῦν». Τα χρήματα, συνολικά 750 δραχμές, χορηγούνται από τα αποθέματα του προϋπολογισμού του δήμου Παγασών του έτους 1914, με την πράξη-απόφαση υπ’ αριθμόν 191833. Το 1924, συζητήθηκε στη συνεδρίαση υπ’ αριθμό 93 του Δημοτικού Συμβουλίου Παγασών αίτηση των δημοτικών ιατρών Λάμπρου Δανιήλ, Νικόλαου Νικολαΐδη και Βασίλειου Τριβέλαi για αύξηση της χρηματικής αμοιβής τους. Εισηγητής του θέματος ήταν ο Δημήτριος Κουκιάδης. Το συμβούλιο απέρριψε την αίτηση των δημοτικών ιατρών. Ο γιατρός απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα, το έτος 1926. Το γεγονός αυτό πληροφορούμαστε πάλι από απόφαση συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Παγασών. Η συνεδρίαση είχε τον αριθμό 33 και έλαβε χώρα στις 20 Δεκεμβρίου του 1926. Εισηγητής ήταν ο Σπύρος Σπυρίδης. Το συμβούλιο με την υπ’ αριθμό 336 απόφασή του ενέκρινε τη χορήγηση εκτάκτου πίστωσης 4.000 δραχμών στη χήρα του γιατρού για την κάλυψη εξόδων της κηδείας του.