Τζάβελλος Χαράλαμπος του Νικολάου – Βόλος 

Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1904 στην Τσαγκαράδα Πηλίου Μαγνησίας, είχε γονείς το Νικόλαο και την Ελένη. Μετά τις εγκύκλιές του σπουδές, έγινε δεκτός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε στις 31 Δεκεμβρίου του 1926, αποκτώντας το με αριθμό 1727 πτυχίο. Γνωρίζουμε ότι εγκαταστάθηκε στη πόλη του Βόλου, όπου εργάστηκε, όπως αναγράφεται, ως ιδιώτης γιατρός. Άλλες πηγές μας πληροφορούν ότι εργάστηκε και ως γιατρός του δήμου Παγασών (Βόλου). Η εγγραφή του στον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας πραγματοποιήθηκε την 1η του Αυγούστου του έτους 1939. Στο ηλεκτρονικό μητρώο του συλλόγου κατέχει τον αριθμό 109. Το μητρώο αυτό δεν αναφέρει τις δραστηριότητες του ιατρού μεταξύ της αποφοίτησής του και της εγγραφής του στον εν λόγω ιατρικό σύλλογο,  κατά το χρονικό διάστημα 1927- 1938. Πιθανόν μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι της Γαλλίας κατά το χρονικό αυτό διάστημα. Λίγο πριν παρέλθουν τρεις μήνες από την εγγραφή του στον σύλλογο της Μαγνησίας και συγκεκριμένα στις 25 Οκτωβρίου του 1939, απέκτησε την ιατρική ειδικότητα του Παιδιάτρου, σύμφωνα με σχετική απόφαση, φέρουσα τον αριθμό 1352833185. Σε συνεδρίαση,  του δημοτικού συμβουλίου Παγασών (Βόλου) στις 26 Νοεμβρίου του 1946 (αριθμός συνεδρίασης: 10) υπάρχει αναφορά στον γιατρό και τις ιατρικές του υπηρεσίες. Συγκεκριμένα, ο δήμαρχος Ζήσης Ζησάκης (1898-1971) εισηγήθηκε πληρωμή του γιατρού για έργο που αυτός προσέφερε. Ο δήμαρχος ανακοίνωσε στο συμβούλιο ότι «εἰς τόν ἰατρόν τοῦ Δήμου κ. Χαράλαμπον Τζάβελλον διά τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 10974 ἐ.ἔ. ἐγγράφου τοῦ ἀνέθεσεν, ἐκτός τῶν κυρίων καθηκόντων του ὡς ἰατροῦ παθολόγου τοῦ Πολυϊατρείου καί τά καθήκοντα τοῦ παιδιάτρου τοῦ Ἀντιφυματικοῦ ἰατρείου μέ πρόσθετον ἀποζημίωσιν τοῦ ¼ τῶν μηνιαίων αὐτοῦ ἀποδοχῶν ἄνευ οἰκογενειακῶν βαρῶν ἀπό 1/8/946 και ἐφεξῆς, σύμφωνα μέ τάς διατάξεις τῆς ὑπ’ ἀριθμόν 82021/45 ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἐσωτερικῶν». Ο εισηγητής ανακοίνωσε ότι στον γιατρό πρέπει να δοθεί αποζημίωση ύψους 68.750 δραχμών για το χρονικό διάστημα από 1 Αυγούστου μέχρι 15 Οκτωβρίου του 1946. Μάλιστα ο δήμαρχος τόνισε ιδιαιτέρως «ὅτι ὀρθόν καί δίκαιον εἶναι ὅπως καταβληθῇ εἰς αὐτόν τό ἀνωτέρω ποσόν ἐφ’ ὅσον οὗτος προσέφερε τάς ὑπηρεσίας του κατά τόν ὡς ἄνω χρόνον καί ἐάν ὁ Δῆμος ἤθελεν ἀρνηθῇ την πληρωμή τούτου θά ἀδικήσῃ ἕνα [sic] πτωχόν ὑπάλληλον». Το δημοτικό συμβούλιο αποδέχθηκε ομοφώνως την πρόταση του δημάρχου με την υπ’ αριθμό 196 απόφασή του και ενέκρινε τη χορήγηση του εν λόγω χρηματικού ποσού στον γιατρό από τον προϋπολογισμό του δήμου.